Kat-Stad

Kuching: na vroeg op staan en een kort vluchtje geland op Borneo! Eindelijk, dit was namelijk eerst ons idee voor de meivakantie. Bij de douane kregen wij weer een mooie stempel in onze paspoort en moesten wij onze wijsvingers laten scannen. Fran kon het natuurlijk niet laten om alarm geluiden na te bootsen terwijl tan d'r vingers gescand werden, dit leverde luid gelach op bij de serieuze bewaker. Hierna snel onze tas gepakt en de taxi naar kuching, (spreek uit als :koetsjing)  de stad van de katten(!). Eenmaal aangekomen in kat-stad waren deze catwomen op zoek naar hun kattenbak. Eenmaal gevonden hebben we onze tassen gedumpt en zijn we lekker de stad ingegaan. We hadden gelukkig nog maar 1x een "miss, photo?" momentje. Mensen kijken, staren, zwaaien, lachen, fluiten en wijzen naar ons. We hebben ons voor het eerst gewaagd aan streetfood van een stal. Hoe werkt dit? Je kiest wat je wil bij een of meerdere stallen, je gaat zitten en weer een ander komt je drinken brengen, daarna komen de stall-mensen je eten brengen en reken je alles apart af. Wij hadden iets met kip besteld. Dat iets was een soort dikke drap met een kippensmaak. Fran vond het wel lekker en tan vond het niet zo. Hierna gingen we weer op pad en bezochten we winkeltjes en liepen we langs de lange waterfront van kuching. Na een lange dag gingen we lekker slapen.

Bako national park
Onze eerste jungle trip stond op het programma. Om 8 uur met de bus was de planning, dit werd lekker goedkoop en snel met de auto mee. Een maleis wilden ons wel meenemen naar bako, zodat we sneller bij het park zouden aankomen. Zo gezegd zo gedaan. Als je bij de jungle wilden komen moest je vanaf het bako-dorpje met de boot. Er waren nog weinig mensen dus konden we gelijk met de boot mee. Zwemvestje aan en haren in de wind. Bij de jungle aangekomen moest je je registreren zodat ze weten wanneer je vermist word. We kregen een kaartje waarop staat welke trails (routes) je kan volgen. De eerste die we gingen volgen was naar de apen toe. Deze trail zou een uur heen en uur terug duren. Na een stuk lopen hoorden we ze al maar zagen we ze nog niet. Hoe verder we liepen hoe harder het lawaai werd. En opeens waren ze daar; de APEN!!  Het waren grote neusapen die van boom tot boom aan het slingeren waren. Snel met de camera er achteraan rennen als een paparazzi. Er waren er steeds meer en meer. Super leuk en mooi om te zien. Na deze trail gingen we verder met eentje die naar het strand zou gaan, dit was een enkele rit van anderhalfuur. Stijl omhoog in de brandende zon was niet geweldig, maar uiteindelijk de moeite waard! uitzicht vanaf een hoge rots en eindelijk zwemmen in maleisie! Het blijft toch een vakantie he! Na wat zwemmen en zonnen kwam er opeens een aap tevoorschijn. Deze wilden de tas van andere toeristen pakken. Toen dit niet lukte liet die even zien wat voor een baasje hij was met zn ontblote tanden en ge-oeehoeeh. Toen we er langs konden gingen we op pad terug... inmiddels het heetste van de dag. Lekker bergen beklimmen met 40 graden. Na gezucht, gekreun en gesteun kwamen we weer aan bij de headquarters waren we ons uit gingen schrijven en een kaartje voor de boot konden kopen. En opeens poeff waren daar 2 andere soort aapjes. Ze leken heel lief en kwamen erg dichtbij totdat ze fran der colaatje zagen. De grootste van de 2 aapjes greep fran der arm, maar met een swiep vloog die er weer van af. Je moet ook niet aan fran der cola komen. Na de boottocht hadden we mazzel dat we met een andere maleis konden meerijden zodat we niet op de bus hoefden te wachten. Terug in de stad gingen we ons 2e streetfood moment meemaken. Chicken noodles with chili. Dit vond fran weer lekker, en tan vond het al ietsjes beter. Er zit vooruitgang in! Later op de avond gingen we terrassen en de aziatische "bittergranituur proeven",  chickenballs, fishballs ( erg populair hier, net zoals hotdogs in amerika) en nog wat gekke dingen. Nou het smaakte maar raar allemaal. Een bitterbal met bier is toch 100x lekkerder dan een fishball met bier. Bah bah. Ach gelukkig maar dat eten hier geen drol kost!



Fairy Cave and Wind Cave
De volgende dag hadden we twee grotten op de planning staan. Namelijk de Fairy cave en Wind cave. Aangezien bussen niet vaak en onregelmatig gaan (en natuurlijk omdat het heel leuk is) besloten we een scooter te huren (heel veilig mama's). Het links rijden wende eigenlijk erg snel. Helaas een paar keer langs de grotten gereden aangezien borden niet zo nauwkeurig zijn, 300m in Maleisië is blijkbaar 1000m in NL. Daarnaast ging het mis omdat op de borden vlakbij de grotten opeens de naam in het maleis stond (compleet anders...). Met behulp van paar vriendelijke locals is het helemaal goed gekomen. Fairy cave was erg mooi (groot met groene beplanting), tot fran d'r grote genoegen met veel trappen met grote treden. De wind cave zat vol met vleermuizen die veel herrie maakte. Het was erg leuk om ze van dichtbij te zien wel even een pet op gedaan voordat ze ons aan zouden vallen (blijven papa's kleine meisjes) en wij anders onze haren zouden moeten afknippen.

Op aanraden van onze hostel eigenaresse (erg aardig al dacht ze dat de naam Tanja een mannen naam is.. en bedankt) gingen we 's avonds naar kuching festival. Geen idee wat we hiervan moesten verwachten kwamen we op een soort huishoudbeurs terecht. Het leek wel of half Borneo naar Kuching was gekomen. Er waren een heleboel foodstalls. (Lees: eten voor fran) Dit keer hebben we voor tan gekozen om een soort Turkse pizza te eten, deze was pittig maar lekker! We waren een van de weinige toeristen die daar waren, op een gegeven moment werd het een beetje vermoeiend dat iedereen naar je staart (als je knikt lachen ze wel vriendelijk terug).
Daarnaast was er ook een show, eerst een groepje die een Maleise dans deden. Vervolgens was er een groep Koreanen die op trommels en bellen sloegen waar geen ritme in te vinden was. Maar blijkbaar miste wij iets want het applaus was stuk harder dan voor de dans. Op de terugweg hadden we nog een beetje noodles gegeten en fran had haar eerste chopsticks ervaring! De noodles waren lekker en fran kreeg iets naar binnen met de stokjes gelukkig zijn er nog 4 weken om aan de charmante uitvoering te werken;) Kubah National Park
Na de grotten van gister gaan we vandaag weer het bos in. Op naar de jungle. Wel lekker makkelijk zo met de scooter. De jungle zou iets dichterbij zijn. Daar aangekomen moesten we een lange weg oplopen. Nou als fran ergens niet van houd is het lopen op een weg stijl omhoog. Tan daarintegen ging bijna met vleugeltjes. Na die slome weg gingen we de jungle in. We zouden eerste de trail met de waterfall bezoeken. Er waren in de jungle veel hoge en mooie bomen. Ook waren er bananabomen, jammer dat ze nog groen waren. In vergelijking met bako park waren er weinig diertjes. We zagen meerdere salamanders en insecten. Na een uurtje wandelen omhoog en omlaag kwamen we bij een waterfall aan met een pooltje. Hier gingen we lekker pootje baden met grappige en gekke locals. Tan viel na een misstapje het water in, waar we allemaal om konden lachen. Lekker afgekoeld. De locals gingen tellen in het maleis, maar dat klinkt als gezang. Zammama wannawie tjikkejoi -zo iets als dat. Na een beetje lunchen gingen we verder naar een trail van 2 uur waar we naar de top moesten lopen voor een mooi uitzicht. Na dit gezien te hebben gleden we over blaadjes met onze nikies naar beneden. Misschien waren bergschoenen toch wat beter geweest. Daarna weer met de scooter naar huis. Vanavond gaan we voor onze 5de streetfood maaltijd. Hopen dat het weer beter is voor tannie, zodat ze na de vakantie allleess lust!