Eindelijk 'echte' Backpackers
Blijf op de hoogte en volg Tanja en Frances
22 Augustus 2014 | Maleisië, Cameron Highlands
Perhentian
Na een halve nacht wakker te hebben gelegen van alle dieren geluiden en salamanders boven onze klamboe werden we een beetje moe wakker. Eerst ontbijten op het strand voor we de hele dag op stap zouden gaan met de kano. Aparte services aangezien we zelf onze bestelling moesten opschrijven want de ober zijn engels was niet zo goed!? Wel leerde hij ons het woordje voor 'te duur' namelijk 'mahalnya' wat misschien nog van pas komt met afdingen:) Daarna was de planning om 'even' een rondje om het eiland te maken. De meneer van de verhuur zei dat je er gemiddeld 6 uur over zou doen. Oooh dat kunnen we makkelijk... we gingen opweg met onze snorkels en flessen water. Na ongeveer een uurtje kwamen we een verlaten strandje tegen waar we een stop maakte om te zwemmen en snorkelen. Weer een geweldige onderwater wereld. De bedoeling was om steeds even aan te meren en te snorkelen maar we kwamen steeds meer mensen tegen op de strandjes of ze waren niet toegankelijk. Dus maar verder varen. En verder varen en varen. Onderweg zagen we nog 3 grote schildpadden onder ons door zwemmen en we schrokken van een grote groep springende vissen! Gelukkig sprongen ze langs onze boot voor Fran maar anders hadden we snel een grote vangst gehad:) Na 3,5 uur zagen we dan eindelijk weer een normaal strandje. Pfoeeh dat is toch best wel lang het eiland rond. Even pauze nemen en verder gaan, we waren het een beetje zat. Intussen was de stroming en de wind om gedraaid en werd het laatste halfuur een stuk zwaarder. De totaaltijd was 5 uur dus we waren trots en voldaan ( en kapot). 'S avonds gingen we weer bij hetzelfde tentje eten omdat het erg lekker was!
Perhentian / Kota Bharu /George Town
Vandaag zouden we weer gaan vliegen. Eerst ontbijten op het strand en dan met de boot van 8 uur mee. De boten gaan maar 3x op een dag terug ( 8, 12 en 16 uur) dus we mochten hem niet missen anders misten we het vliegtuig. Het begon natuurlijk al lekker want de wekker was niet gegaan dus schrokken we om 7.40 wakker. Onze tas hadden we natuurlijk nog niet ingepakt dus alles erin gegooid en rennen met backpack en al naar de boot. We kwamen een paar minuten voor 8 aan dus konden gelukkig nog mee met de boot. Onderweg vloog er opeens iets op Fran af.... PATS! Van voorkant van boot vloog reddingsvest in Fran dr gezicht! Gelukkig deed niet veel pijn en kon iedereen er wel om lachen. We maakten ons alleen nog een beetje zorgen over hoe we naar Kota Bharu zouden komen. Toen we de haven invaarden waren de zorgen al snel verdwenen want de mannetjes kwamen als aapjes naar je toe gerend en 1tje klom zelfs over boten heen om de eerste bij onze boot te zijn TEKSI TESKI, TEKSI AIRPORT MISS? nou okee, doe er dan maar een. Maar eerst even langs het centrum van Kota Bharu, dan hebben we dat ook weer gezien. In de middag namen we het vliegtuig naar Penang, een eiland waar George Town de hoofdstad van is. We vlogen in een mini vliegtuigje met propellors. Op Penang namen we de bus naar ons hotel. Eenmaal in George Town te zijn aangekomen dumpte we onze backpacks en gingen de stad verkennen en eten. We gingen eten bij een bar. Toen Fran een biertje wilden bestellen vertelde de barman dat dit niet gratis was. Gratis? Wat is er gratis dan? De sterke drank aangevuld met cola of sprite waren gratis voor vrouwen tot 10 uur. Dus zelfs als we rum cola of wodka sprite bestellen? Jaa alles was gratis. Volgens ons werd de ober een beetje gek van ons omdat we het wel 6 of 7 keer gevraagd hebben of dit wel echt klopt en we niet een gigantische rekening krijgen achteraf (alcohol is hier moeilijk te verkrijgen en daarom heel duur). En het klopte helemaal toen we de rekening kregen. Pfoeeh, gelukkig maar.
George Town
George town staat bekend om zijn street art en de architectuur van de huizen en gebouwen. We hadden een route uitgestippeld die we zouden gaan lopen. De schilderingen (streetarts) was heel mooi en leuk bedacht. We zijn ze heel braaf allemaal langs geweest. We zijn ook nog in een museum geweest (heel cultureel bezig) over kunst en schilderingen. Het was een saai museum, maar je kon wel gratis naar een schone wc! Schone wc's zijn schaars hier. Hierna gingen we weer verder met onze tour. Aan het einde van de middag moest er natuurlijk geshopt worden want dat is ook belangrijk. Bij ons hotel was een heel aardig vrouwtje die vertelde waar we goed konden eten. We liepen naar de straat en overal stonden streetfood kraampjes (hawker stalls) met soms een tafeltje of stoeltje. Ook stonden er heel veel kraampjes bij elkaar die veel tafeltjes en stoeltjes delen. Je kon dan naar een stalletje lopen en wat bestellen. Bij de 1 bestel je rijst, de ander je kip, weer de ander je drinken en dit komen ze allemaal naar je tafeltje brengen en dan reken je daar per gerecht af. Na het eten laat je alles staan en worden de roze bordjes naar het ene stalletje gebacht, de gele naar de ander en ga zo maar door. En wat was het heerlijk en goedkoop eten (omgerekend 4-5 euro voor 2)!
Deze dag gingen we weer een scootertje huren. Tan als chauffeur en Fran als navigatie dit liep weer heerlijk soepel en we hadden met half uurtje penang national park. Hier volgde we het trail naar de schildpadden wat ongeveer 1,5 uur duurde door het boos waar we heel veel beesten hoorde maar niet zagen. Ze waren waarschijnlijk een beetje bang voor de grote blonde reuzinnen want soms werd er opeens heel veel lawaai gemaakt (soort waarschuwings geschreeuw). Toen we eindelijk na een vermoeiende tocht aankwamen geen turtles:( Uiteindelijk konden we achter op strand bij opvang wel baby turtles zie zwemmen. Daarna weer helemaal terug gelopen en de scooter gepakt. Vervolgens waren we van plan om een bekende tempel te gaan bekijken, maar onderweg was er een fikse stortbui waardoor we zeiknat waren (brrr). Na een kwartiertje scheen de zon weer vol dus waren we snel weer droog. Sneller dan verwacht waren we bij de tempel (bleek achteraf een hele andere tempel te zijn haha). Maar het was wel een mooie tempel met op de weg naar boven een paar mooie kreten ( bv. Greatness doesn't lie in strength, but in our knowledge how to use it). Na deze tempel snel door gereden om de tempel te zien waar we dus voor kwamen. En we snapten meteen waarom het een bekende tempel hier was. Heel mooi met veel buddha's. Voornamelijk gouden en roze. Wat ons opviel waren vele hakenkruisen, het blijkt dat het hier iets heel anders betekent want het staat op veel beelden.
Tot slot hadden we het idee de langste brug van zuidoost azie over te rijden toen we net onderweg waren ging het keihard regenen/hagelen. Waardoor het ipv prachtige rit met mooi uitzicht een vreselijk pijnlijke en koude rit werd. Achteraf konden we er wel om lachen maar toen niet!
Cameron Highlands
Volgende dag hebben we lekker langer geslapen en nog even rond gelopen in george town en vervolgens gingen we dan op weg naar cameron highlands! Hier zijn de bekende theevelden en plantages. De busrit duurde ongeveer 5-6 uurtjes die voor Fran niet heel leuk waren want Fran was misselijk (veel bochten en geschud). Er zat een franse homo voor ons die bij stopplaats serieus gingen zeuren over prijs om naar de wc te gaan. Want het was maarliefst 0.60 ringit voor 2 personen (12 eurocent). 'Oh my goshhh, that is sooo expenssive'. Aangekomen ingecheckt in ons hotel, helaas stinkt onze kamer en hopen we dat we er niks van overhouden (vochtigachtige schimmellucht). 'S avonds gingen we het dorpje Tanah Rata verkennen en hebben we nog een hapje gegeten.
Na de vorige dag de verschillende aangeboden tours te vergeleken te hebben hadden we besloten lekker een scooter te huren en naar de dingen te gaan die ons leuk leken. We besloten om eerst naar de thee plantages te gaan. Toen we een stuk gereden hadden en bergen op gereden waren zagen we ze eindelijk! de schitterende theeplantages! Heel mooi groen en lang uitgestrekt onder het zonnetje! Gelijk maar even gestopt om de eerste foto's van de cameron highlands te schieten! Toen we verder reden kwamen we bij de theeshop en fabriek uit. Hier gingen we natuurlijk even heen om echte cameron highland thee te kopen voor thuis! We kwamen onderweg 2 amerikanen tegen (een ouder stel die in Penang wonen) waarvan we 2 levenslessen hebben geleerd. Les 1: don't do something really really really stupid. Les 2: don't marry someone stupid, even if he is very hot. Hierna gingen we onze scooter tocht weer verder en zou onze volgende stop een speciale stop voor Tan worden. We waren bij de strawberry farm aangekomen en hier mocht je zelf aardbeien plukken of knippen en daarna meenemen om op te eten. Toen we ons mandje kregen was Tan helemaal in der element met der mandje en der schaartje. Aardbeitje hier, aardbeitje daar. Fran bleef maar een beetje toekijken op de achtergrond. Nadat Tan alle mooie rode aardbeitjes had uitgezocht konden we ze meenemen en weer op stap met de scooter. We gingen voor de verandering een kippetje eten bij KFC. Fran had hier het heetste kippetje besteld van de hele reis. Na een halfuur vuurspugen konden we onze reis weer verder maken. We zouden na de aboriginals gaan. Allemaal afgelegen routes, maar we kwamen er aan. En wat was het een domper! Alle mensen uit de huisjes kwamen om naar ons te kijken en wilden weten wat we kwamen doen. Het bleek geen toeristische spot meer te zijn maar arme mensen in soms zelfgemaakt huisjes. Beetje akward dus. We gingen er snel vandoor en gingen op weg naar Cameron Valley waar we thee met taart namen en daar een geweldig uitzicht hadden. We gingen dit keer een stuk lopen door de groene theeplantages. Hierna gingen we de scooter inleveren en het dorpje weer in. Een massage, daar hadden we zin in! 2 oude maleisische mannetjes hebben ons een heerlijke massage gegeven en dit was 100x beter dan die massage stoelen in het winkelcentrum!
Na een halve nacht wakker te hebben gelegen van alle dieren geluiden en salamanders boven onze klamboe werden we een beetje moe wakker. Eerst ontbijten op het strand voor we de hele dag op stap zouden gaan met de kano. Aparte services aangezien we zelf onze bestelling moesten opschrijven want de ober zijn engels was niet zo goed!? Wel leerde hij ons het woordje voor 'te duur' namelijk 'mahalnya' wat misschien nog van pas komt met afdingen:) Daarna was de planning om 'even' een rondje om het eiland te maken. De meneer van de verhuur zei dat je er gemiddeld 6 uur over zou doen. Oooh dat kunnen we makkelijk... we gingen opweg met onze snorkels en flessen water. Na ongeveer een uurtje kwamen we een verlaten strandje tegen waar we een stop maakte om te zwemmen en snorkelen. Weer een geweldige onderwater wereld. De bedoeling was om steeds even aan te meren en te snorkelen maar we kwamen steeds meer mensen tegen op de strandjes of ze waren niet toegankelijk. Dus maar verder varen. En verder varen en varen. Onderweg zagen we nog 3 grote schildpadden onder ons door zwemmen en we schrokken van een grote groep springende vissen! Gelukkig sprongen ze langs onze boot voor Fran maar anders hadden we snel een grote vangst gehad:) Na 3,5 uur zagen we dan eindelijk weer een normaal strandje. Pfoeeh dat is toch best wel lang het eiland rond. Even pauze nemen en verder gaan, we waren het een beetje zat. Intussen was de stroming en de wind om gedraaid en werd het laatste halfuur een stuk zwaarder. De totaaltijd was 5 uur dus we waren trots en voldaan ( en kapot). 'S avonds gingen we weer bij hetzelfde tentje eten omdat het erg lekker was!
Perhentian / Kota Bharu /George Town
Vandaag zouden we weer gaan vliegen. Eerst ontbijten op het strand en dan met de boot van 8 uur mee. De boten gaan maar 3x op een dag terug ( 8, 12 en 16 uur) dus we mochten hem niet missen anders misten we het vliegtuig. Het begon natuurlijk al lekker want de wekker was niet gegaan dus schrokken we om 7.40 wakker. Onze tas hadden we natuurlijk nog niet ingepakt dus alles erin gegooid en rennen met backpack en al naar de boot. We kwamen een paar minuten voor 8 aan dus konden gelukkig nog mee met de boot. Onderweg vloog er opeens iets op Fran af.... PATS! Van voorkant van boot vloog reddingsvest in Fran dr gezicht! Gelukkig deed niet veel pijn en kon iedereen er wel om lachen. We maakten ons alleen nog een beetje zorgen over hoe we naar Kota Bharu zouden komen. Toen we de haven invaarden waren de zorgen al snel verdwenen want de mannetjes kwamen als aapjes naar je toe gerend en 1tje klom zelfs over boten heen om de eerste bij onze boot te zijn TEKSI TESKI, TEKSI AIRPORT MISS? nou okee, doe er dan maar een. Maar eerst even langs het centrum van Kota Bharu, dan hebben we dat ook weer gezien. In de middag namen we het vliegtuig naar Penang, een eiland waar George Town de hoofdstad van is. We vlogen in een mini vliegtuigje met propellors. Op Penang namen we de bus naar ons hotel. Eenmaal in George Town te zijn aangekomen dumpte we onze backpacks en gingen de stad verkennen en eten. We gingen eten bij een bar. Toen Fran een biertje wilden bestellen vertelde de barman dat dit niet gratis was. Gratis? Wat is er gratis dan? De sterke drank aangevuld met cola of sprite waren gratis voor vrouwen tot 10 uur. Dus zelfs als we rum cola of wodka sprite bestellen? Jaa alles was gratis. Volgens ons werd de ober een beetje gek van ons omdat we het wel 6 of 7 keer gevraagd hebben of dit wel echt klopt en we niet een gigantische rekening krijgen achteraf (alcohol is hier moeilijk te verkrijgen en daarom heel duur). En het klopte helemaal toen we de rekening kregen. Pfoeeh, gelukkig maar.
George Town
George town staat bekend om zijn street art en de architectuur van de huizen en gebouwen. We hadden een route uitgestippeld die we zouden gaan lopen. De schilderingen (streetarts) was heel mooi en leuk bedacht. We zijn ze heel braaf allemaal langs geweest. We zijn ook nog in een museum geweest (heel cultureel bezig) over kunst en schilderingen. Het was een saai museum, maar je kon wel gratis naar een schone wc! Schone wc's zijn schaars hier. Hierna gingen we weer verder met onze tour. Aan het einde van de middag moest er natuurlijk geshopt worden want dat is ook belangrijk. Bij ons hotel was een heel aardig vrouwtje die vertelde waar we goed konden eten. We liepen naar de straat en overal stonden streetfood kraampjes (hawker stalls) met soms een tafeltje of stoeltje. Ook stonden er heel veel kraampjes bij elkaar die veel tafeltjes en stoeltjes delen. Je kon dan naar een stalletje lopen en wat bestellen. Bij de 1 bestel je rijst, de ander je kip, weer de ander je drinken en dit komen ze allemaal naar je tafeltje brengen en dan reken je daar per gerecht af. Na het eten laat je alles staan en worden de roze bordjes naar het ene stalletje gebacht, de gele naar de ander en ga zo maar door. En wat was het heerlijk en goedkoop eten (omgerekend 4-5 euro voor 2)!
Deze dag gingen we weer een scootertje huren. Tan als chauffeur en Fran als navigatie dit liep weer heerlijk soepel en we hadden met half uurtje penang national park. Hier volgde we het trail naar de schildpadden wat ongeveer 1,5 uur duurde door het boos waar we heel veel beesten hoorde maar niet zagen. Ze waren waarschijnlijk een beetje bang voor de grote blonde reuzinnen want soms werd er opeens heel veel lawaai gemaakt (soort waarschuwings geschreeuw). Toen we eindelijk na een vermoeiende tocht aankwamen geen turtles:( Uiteindelijk konden we achter op strand bij opvang wel baby turtles zie zwemmen. Daarna weer helemaal terug gelopen en de scooter gepakt. Vervolgens waren we van plan om een bekende tempel te gaan bekijken, maar onderweg was er een fikse stortbui waardoor we zeiknat waren (brrr). Na een kwartiertje scheen de zon weer vol dus waren we snel weer droog. Sneller dan verwacht waren we bij de tempel (bleek achteraf een hele andere tempel te zijn haha). Maar het was wel een mooie tempel met op de weg naar boven een paar mooie kreten ( bv. Greatness doesn't lie in strength, but in our knowledge how to use it). Na deze tempel snel door gereden om de tempel te zien waar we dus voor kwamen. En we snapten meteen waarom het een bekende tempel hier was. Heel mooi met veel buddha's. Voornamelijk gouden en roze. Wat ons opviel waren vele hakenkruisen, het blijkt dat het hier iets heel anders betekent want het staat op veel beelden.
Tot slot hadden we het idee de langste brug van zuidoost azie over te rijden toen we net onderweg waren ging het keihard regenen/hagelen. Waardoor het ipv prachtige rit met mooi uitzicht een vreselijk pijnlijke en koude rit werd. Achteraf konden we er wel om lachen maar toen niet!
Cameron Highlands
Volgende dag hebben we lekker langer geslapen en nog even rond gelopen in george town en vervolgens gingen we dan op weg naar cameron highlands! Hier zijn de bekende theevelden en plantages. De busrit duurde ongeveer 5-6 uurtjes die voor Fran niet heel leuk waren want Fran was misselijk (veel bochten en geschud). Er zat een franse homo voor ons die bij stopplaats serieus gingen zeuren over prijs om naar de wc te gaan. Want het was maarliefst 0.60 ringit voor 2 personen (12 eurocent). 'Oh my goshhh, that is sooo expenssive'. Aangekomen ingecheckt in ons hotel, helaas stinkt onze kamer en hopen we dat we er niks van overhouden (vochtigachtige schimmellucht). 'S avonds gingen we het dorpje Tanah Rata verkennen en hebben we nog een hapje gegeten.
Na de vorige dag de verschillende aangeboden tours te vergeleken te hebben hadden we besloten lekker een scooter te huren en naar de dingen te gaan die ons leuk leken. We besloten om eerst naar de thee plantages te gaan. Toen we een stuk gereden hadden en bergen op gereden waren zagen we ze eindelijk! de schitterende theeplantages! Heel mooi groen en lang uitgestrekt onder het zonnetje! Gelijk maar even gestopt om de eerste foto's van de cameron highlands te schieten! Toen we verder reden kwamen we bij de theeshop en fabriek uit. Hier gingen we natuurlijk even heen om echte cameron highland thee te kopen voor thuis! We kwamen onderweg 2 amerikanen tegen (een ouder stel die in Penang wonen) waarvan we 2 levenslessen hebben geleerd. Les 1: don't do something really really really stupid. Les 2: don't marry someone stupid, even if he is very hot. Hierna gingen we onze scooter tocht weer verder en zou onze volgende stop een speciale stop voor Tan worden. We waren bij de strawberry farm aangekomen en hier mocht je zelf aardbeien plukken of knippen en daarna meenemen om op te eten. Toen we ons mandje kregen was Tan helemaal in der element met der mandje en der schaartje. Aardbeitje hier, aardbeitje daar. Fran bleef maar een beetje toekijken op de achtergrond. Nadat Tan alle mooie rode aardbeitjes had uitgezocht konden we ze meenemen en weer op stap met de scooter. We gingen voor de verandering een kippetje eten bij KFC. Fran had hier het heetste kippetje besteld van de hele reis. Na een halfuur vuurspugen konden we onze reis weer verder maken. We zouden na de aboriginals gaan. Allemaal afgelegen routes, maar we kwamen er aan. En wat was het een domper! Alle mensen uit de huisjes kwamen om naar ons te kijken en wilden weten wat we kwamen doen. Het bleek geen toeristische spot meer te zijn maar arme mensen in soms zelfgemaakt huisjes. Beetje akward dus. We gingen er snel vandoor en gingen op weg naar Cameron Valley waar we thee met taart namen en daar een geweldig uitzicht hadden. We gingen dit keer een stuk lopen door de groene theeplantages. Hierna gingen we de scooter inleveren en het dorpje weer in. Een massage, daar hadden we zin in! 2 oude maleisische mannetjes hebben ons een heerlijke massage gegeven en dit was 100x beter dan die massage stoelen in het winkelcentrum!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
